Sinds ik op de middelbare school zit, zijn mijn broers extra streng voor me. Ze zeggen dat ze me willen beschermen tegen foute jongens en alle mensen die doen alsof ze mijn vriendinnen zijn. Ze vertrouwen mij wel, maar mijn omgeving niet. Daardoor willen ze ook mijn telefoon controleren, mij niet zien praten met jongens en zijn daarom ook erg oplettend. Ik weet dat twee van mijn drie broers een vriendin hebben. Ik vind het oneerlijk; zij mogen alles en hun zusjes mogen niks. Als ik bijvoorbeeld naar de stad wil, mag dat niet altijd. Ik moet me op m’n Havo concentreren, zeggen ze. Altijd maar gezeik over school. Er is om die reden vaak ruzie thuis. Ik voel me soms eenzaam, alleen, verdrietig. En ik heb het gevoel dat ik niks mag. Daarom doe ik vaak dingen stiekem. Samen met mijn vriendinnen.
Op internet heb ik het gevoel dat ik wat meer vrijheid heb.. gewoon contact met m’n vrienden; via whatsapp, facebook, twitter en instagram, je kent het wel. Zo leerde ik via instagram Abdel beter kennen. Hij vond mij helemaal geweldig. Ik was z’n vrouwtje, zei hij. Abdel kende ik al uit de buurt, maar heb hem nooit echt gesproken. Hoe vaker ik hem sprak, hoe leuker ik hem vond. En ja… liefde maakt blind. Ik was blij met hem, want hij luisterde naar mijn gezeur over thuis, hij was er voor me als ik me kut voelde… en hij was gek op me.
Ik was altijd degene die zei dat ik nooit foto’s zou sturen van mezelf naar iemand. Je weet wel, naaktfoto’s. Maar ik hield van hem. En niemand zou de foto’s zien, beloofde hij. ‘Je vertrouwt me toch wel?’ Ik twijfelde en hij haalde me over toen hij zei dat hij ook iets zou sturen. Ik geloofde hem en ik stuurde een foto in m’n bh. Voor de spiegel. Als ik eraan terug denk, dan denk ik echt ‘hoe had ik zo dom kunnen zijn?!’. Want je raadt het al.. toen we ruzie kregen heeft hij me gechanteerd. Hij zei dat als ik niet nog meer foto’s stuur, hij de eerste foto op Twitter zou zetten. Ik had geen keuze en moest doen wat hij zei. Als m’n broers die foto zouden zien, zou ik echt geen leven meer hebben.